Γκιλ-γκάλαντ

O Gil-galad, που αρχικά ονομαζόταν Ereinion, ήταν ο 6ος και τελευταίος Υψηλός Βασιλέας των Noldor στη Μέση-Γη. Στο Silmarillion ο πατέρας του αναφέρεται ότι είναι ο Fingon, σε μεταγενέστερες όμως σημειώσεις του ο Tolkien αναφέρει τον Gil-galad ως γιο του Orodreth, άρα σε αυτή την περίπτωση ήταν και αδερφός της Finduilas. Eίχε την μεγαλύτερη εξουσία ανάμεσα στα Ξωτικά που κυβερνούσε και είχε τον σεβασμό και των Noldor και των Sindar. Θεωρούταν ως ο Υψηλός Βασιλέας των Ξωτικών της Μέσης-Γης. Σχημάτισε μαζί με τον Elendil την Τελευταία Συμμαχία Ξωτικών και Ανθρώπων, και οδήγησε τα Ξωτικά - που δεν είχαν χωριστεί - σε πόλεμο εναντίον του Sauron. Ο θάνατός του σηματοδότησε το τέλος των Βασιλείων των Noldor στη Μέση-Γη, αν και πολλοί Noldor εξακολουθούσαν να κατοικούν στο Imladris καθόλη την Τρίτη Εποχή. Gil-galad στη Sindarin σημαίνει "Αστέρι που Λάμπει" (gil=αστέρι, galad=λάμψη). Το όνομά του στην Quenya ήταν Antanaro που σημαίνει "Μεγάλη Φλόγα". Το όνομα Ereinion σημαίνει "Απόγονος Βασιλέων" (erein=βασιλείς, ion=γιος, γόνος). Το όπλο του ήταν το δόρυ Aeglos.

Πρώτη Εποχή

Ο Γκιλ-γκάλαντ πιθανότατα γεννήθηκε τον 5ο αιώνα της Πρώτης Εποχής, αν και η ακριβής ημερομηνία και ο τόπος γέννησής του δεν είναι γνωστά. Ήταν ακόμη παιδί την περίοδο που διεξήχθησαν η Dagor Bragollach και η Nirnaeth Arnoediad, και ο πατέρας του τον έστειλε μαζί με τη μητέρα του στον Κίρνταν στα Λιμάνια του Φαλάς για ασφάλεια. Έζησε στη Νάργκοθροντ μέχρι την πτώση της και ξέφυγε, και εντέλει έφτασε στις Εκβολές του Σίριον. Στη Nirnaeth Arnoediad, ο Φίνγκον, ο Υψηλός Βασιλέας των Νόλντορ σκοτώθηκε, και την βασιλεία ανέλαβε ο αδερφός του, ο Τούργκον, στην Γκοντόλιν. Μετά τον θάνατο του Τούργκον κατά τη διάρκεια της Πτώσης της Γκοντόλιν, ο Γκιλ-γκάλαντ ανέλαβε τη Βασιλεία των Νόλντορ.

Δεύτερη Εποχή

Μετά την καταστροφή του Μπελέριαντ κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Οργής, ο Γκιλ-γκάλαντ παρέμεινε στη Μέση-Γη και ίδρυσε το Λίντον, το οποίο ήταν δυνατό και ασφαλές ενάντια στους εχθρούς του. Πολλά Ξωτικά, και Σίνταρ και Νόλντορ, προσχώρησαν μαζί του. Σύντομα όμως υπήρξε και πάλι αναταραχή ανάμεσα στους Νόλντορ, και πολλοί από αυτούς έφυγαν από το Λίντον και ίδρυσαν το βασίλειο του Ερέγκιον, υπό την καθοδήγηση του Κελεμπρίμπορ. Επιπλέον κάποιοι από τους Σίνταρ και πολλοί από τους Νάντορ δεν ήθελαν να μείνουν μαζί με τους Νόλντορ (καθότι τους είχαν κάνει μεγάλο κακό), και μετανάστευσαν ανατολικά στο Λοθλόριεν ή στο Μεγάλο Πράσινο Δάσος.

Όταν ο πρίγκιπας Αλντάριον του Νούμενορ ήρθε στη Μέση-Γη έκανε φιλία με τα Ξωτικά. Το 882 της Δεύτερης Εποχής ο Γκιλ-γκάλαντ του έδωσε ένα γράμμα για τον πατέρα του, τον Βασιλιά του Νούμενορ, Ταρ-Μενέλντουρ. Τον προειδοποιούσε για την εμφάνιση μιας νέας σκιάς στην Ανατολή και τον ικέτευε για βοήθεια. Γύρω στο έτος 1000 της Δεύτερης Εποχής, ο Σάουρον προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τα Ξωτικά κάτω από το όνομα Άνναταρ, "ο Άρχοντας των Δώρων". Αλλά ο Γκιλ-γκάλαντ και ο Κίρνταν δεν τον εμπιστεύονταν και απέρριψαν τις προτάσεις του. Παρόλα αυτά όμως ο Σάουρον έγινε δεκτός στο Ερέγκιον, και εκεί δημιουργήθηκαν τα Δαχτυλίδια της Δύναμης. Γύρω στο 1600 της Δεύτερης Εποχής ο Σάουρον σφυρηλάτησε κρυφά το Ένα Δαχτυλίδι. Όταν τα Ξωτικά του Ερέγκιον ανακάλυψαν ότι τους είχε προδώσει, ο Σάουρον απαίτησε τα Δαχτυλίδια, και όταν αυτά αρνήθηκαν, εκείνος εισέβαλε στο Ερίαντορ το 1695 της Δεύτερης Εποχής, και έτσι ξεκίνησε ο Πόλεμος των Ξωτικών και του Σάουρον. Ο Κελεμπρίμπορ διέσωσε τα Τρία Δαχτυλίδια των Ξωτικών, στέλνοντας το Νάρυα και το Βίλυα στον Γκιλ-γκάλαντ, ενώ το τρίτο, το Νένυα, δόθηκε στην Γκαλάντριελ. Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, ο Σάουρον δεν ενόχλησε τα Ξωτικά για πολύ καιρό. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Γκιλ-γκάλαντ έδωσε τα Δαχτυλίδια Νάρυα και Βίλυα στον Κίρνταν και στον Έλροντ αντίστοιχα.

Μετά την πτώση του Νούμενορ, ο Ελέντιλ και οι γιοί του έφτασαν στη Μέση-Γη και ίδρυσαν το βασίλειο της Γκόντορ στα νότια και της Άρνορ στα βόρεια. Η Γκόντορ σύντομα δέχτηκε επίθεση από τον Σάουρον, και ο γιος του Ελέντιλ, ο Ισίλντουρ, έπρεπε να φύγει. Ταξίδεψε βόρεια στον πατέρα του, όπου μαζί με τον Γκιλ-γκάλαντ δημιουργήθηκε η Τελευταία Συμμαχία Ξωτικών και Ανθρώπων. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για τους Συμμάχους ώστε να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους, αλλά τελικά όταν αυτό έγινε έφτασαν στη Μόρντορ και νίκησαν ένα μεγάλο στρατό στη Μάχη του Ντάγκορλαντ. Εν συνεχεία πολιόρκησαν για επτά χρόνια τον Σκοτεινό Πύργο του Σάουρον. Όταν πλέον η πολιορκία είχε γίνει πολύ πιεστική, ο ίδιος ο Σάουρον βγήκε μπροστά και με τη δύναμή του η πολιορκία έσπασε. Εκεί τον πολέμησαν ο Ελέντιλ και ο Γκιλ-γκάλαντ, και μπορεί ο Σάουρον να νικήθηκε, αλλά ο Ελέντιλ και ο Γκιλ-γκάλαντ σκοτώθηκαν. 

Ο Γκιλ-γκάλαντ ήταν ο τελευταίος Υψηλός Βασιλέας των Νόλντορ. Ο Ισίλντουρ, στο χειρόγραφο που άφησε στη Μίνας Τίριθ προτού φύγει για τον Βορρά, έγραψε ότι ο Γκιλ-γκάλαντ σκοτώθηκε από την θερμότητα του χεριού του Σάουρον. Κατείχε πολλούς τίτλους, μεταξύ των οποίων ήταν: Υψηλός Βασιλέας των Ξωτικών της Δύσης, Βασιλιάς των Έλνταρ, Βασιλιάς του Λίντον, Άρχοντας των Υψηλών Ξωτικών, Άρχοντας του Ερίαντορ.