Οι Edain, που είναι επίσης γνωστοί ως Atanatári, oι Πατέρες των Ανθρώπων, ήταν μια ομάδα Ανθρώπων που ήρθαν στο Beleriand από την Ανατολή, κατά τη διάρκεια της Πολιορκίας της Angband στην Πρώτη Εποχή, κι έγιναν στενοί σύμμαχοι των Ξωτικών. Ήταν οι πρόγονοι των Númenóreans, των Υψηλών Ανθρώπων της Δεύτερης Εποχής. Edain είναι ο πληθυντικός της λέξης Adan (σε Quenya Atani, Atan) που σημαίνει "Άνθρωπος" στη Sindarin. Κυριολεκτικά σημαίνει Δεύτερος Λαός, και αναφερόταν αρχικά σε όλους τους Ανθρώπους, αλλά αργότερα εφαρμοζόταν μόνο στους Ανθρώπους του Beleriand και στους απογόνους τους. Ο όρος Atani της Quenya κράτησε την παλιά έννοια του.
Οι Εντάιν ήταν ψηλοί, όμορφοι και ισχυροί. Είχαν ευγενή πνεύματα, ήταν δυνατοί στον πόλεμο και απέφευγαν κάθε επαφή με το κακό. Στο Μπελέριαντ αγάπησαν τους Έλνταρ, από τους οποίους έλαβαν γνώση, ενώ εξευγενίστηκαν ακόμη περισσότερο από τις δύο ενώσεις μεταξύ Έλντα και Άνταν: αυτή των Μπέρεν και Λούθιεν, κι εκείνη των Τούορ και Ίντριλ. Η διάρκεια ζωής των Εντάιν πριν από την είσοδό τους στο Μπελέριαντ ήταν πιθανώς γύρω στα 70 χρόνια. Στο Μπελέριαντ αυξήθηκε στα 90, αλλά μερικοί Εντάιν έφτασαν και σε μεγαλύτερη ηλικία. Η γλώσσα τους (τουλάχιστον εκείνων του πρώτου και του τρίτου Οίκου) σχετιζόταν με την Αντουνάικ, αλλά στο Μπελέριαντ, το μεγαλύτερο μέρος των Εντάιν μιλούσε τη Σίνταριν, κι έτσι η γλώσσα των Χαλάντιν ήταν ξένη προς αυτούς.
Στις αρχές του τέταρτου αιώνα της Πρώτης Εποχής, οι Εντάιν μπήκαν στο Μπελέριαντ όπου έγιναν φίλοι των Ξωτικών, έλαβαν γη και τίτλο για τις υπηρεσίες τους στα Ξωτικά και πολέμησαν γενναία στις μάχες του Μπελέριαντ. Παρά τους ισχυρούς ήρωές τους, οι Εντάιν είχαν αποδεκατιστεί από τις ορδές του Μόργκοθ, αλλά ένας από αυτούς, ο Εαρέντιλ του Οίκου του Χάντορ, ο οποίος είχε αίμα και από τους τρεις Οίκους, έπλευσε ως το Άμαν και έλαβε την βοήθεια των Βάλαρ στους πολέμους εναντίον του Μόργκοθ, ο οποίος νικήθηκε στον Πόλεμο της Οργής. Μετά τον Πόλεμο, το απομεινάρι των Εντάιν, δυνατότερο πλέον σε μυαλό και σώμα από τον Έονγουε, έπλευσε στο νησί του Νούμενορ, το οποίο τους δόθηκε από τους Βάλαρ ως δώρο για τους αγώνες τους στους Πολέμους του Μπελέριαντ και για την πίστη τους στα Ξωτικά. Αυτοί οι Εντάιν έγιναν γνωστοί ως Νουμενόριανς και αργότερα ως Ντουνεντάιν που ήρθαν να ζήσουν στη Μέση-Γη στα Βασίλεια στην Εξορία μετά την Πτώση του Νούμενορ. Εκείνοι του Λαού του Χάντορ εγκαταστάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού, ενώ εκείνοι του Μπέορ εγκαταστάθηκαν κυρίως στο δυτικό τμήμα, διατηρώντας ως γλώσσα τους την Σίνταριν. Ελάχιστοι (αν υπήρξαν) από τον συρρικνωμένο Λαό της Χάλεθ επέζησαν της καταστροφής του Μπελέριαντ.
Χωρίστηκαν σε τρεις φυλές ή Οίκους:
1) Ο Οίκος του Bëor: Ήταν μελαχρινοί με μαύρα ή καστανά μαλλιά και γκρίζα μάτια. Περισσότερο έμοιαζαν με τους Νόλντορ και τους αγαπούσαν περισσότερο, γιατί είχαν δίψα για μάθηση, επιδέξια χέρια, γρήγορη αντίληψη, μεγάλη μνήμη και ευκολότερα έδειχναν οίκτο παρά γελούσαν. Τους ανακάλυψε για πρώτη φορά ο Φίνροντ Φέλαγκουντ, ο Βασιλιάς της Νάργκοθροντ, και υπό την καθοδήγησή του έφτασαν αργότερα στα εδάφη του Νολντόριν άρχοντα Άμροντ, σε ένα μέρος που έγινε αργότερα γνωστό ως Έστολαντ, ο Καταυλισμός. Παρέμειναν πιστοί στον Οίκο του Φινάρφιν και αργότερα εγκαταστάθηκαν στα εδάφη του Ντορθόνιον.
2) Ο δεύτερος Οίκος, αργότερα γνωστός ως οι Haladin ή ο Οίκος της Haleth: Ήταν δασόβιος και μοναχικός λαός, ήταν πιο κοντοί, με σκούρα μαλλιά και διψούσαν λιγότερο για γνώση. Μιλούσαν λίγο, δεν αγαπούσαν τις μεγάλες συναθροίσεις και συνήθως έμεναν χωριστά από τους άλλους Ανθρώπους. Αργότερα τους δόθηκε άδεια να εγκατασταθούν στο Δάσος του Μπρέθιλ, που ήταν μέρος του Ντόριαθ. Οι περισσότεροι δεν συμμετείχαν στους πολέμους.
3) Ο Οίκος του Marach, αργότερα γνωστός ως Οίκος του Hador: Αρχικά είχαν επικεφαλής τον Μάραχ, αλλά αργότερα πήραν το όνομα του Χάντορ προς τιμήν του. Ήταν ψηλοί με χρυσά μαλλιά, είχαν δύναμη και ήταν γενναίοι, εύστροφοι και σταθεροί, κι έμοιαζαν περισσότερο με τους Βάνυαρ. Ήταν πολυάριθμη και πολεμοχαρής φυλή και τα Πράσινα Ξωτικά του Οσσίριαντ τους φοβόντουσαν. Εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στο Έστολαντ, στη συνέχεια στο νότιο τμήμα των Έρεντ Γουέθριν (Βουνά της Σκιάς) και στη συνέχεια στο Ντορ-λόμιν. Ήταν πιστοί στον Φινγκόλφιν και στον γιο του, τον Φίνγκον, και θεωρούνταν οι ισχυρότεροι από τα Παιδιά του Ιλούβαταρ, τότε που η Ανθρωπότητα ήταν νέα.
Κατά τη διάρκεια και μετά την Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων, οι Εντάιν υπέστησαν βαριές απώλειες. Ο Οίκος του Μπέορ είχε σχεδόν αφανιστεί από τον Μόργκοθ, και το υπόλοιπο του λαού του συγχωνεύθηκε με τους εναπομείναντες από τον Οίκο του Χάντορ και έγιναν οι Νουμενόριανς. Φαίνεται ότι οι Χαλάντιν του Μπελέριαντ αφανίστηκαν εντελώς ή τουλάχιστον εξαφανίστηκαν ως ξεχωριστός λαός. Όταν επέστρεψαν ως Νουμενόριανς στη Δεύτερη Εποχή, συνάντησαν πολλούς ανθρώπους που προφανώς σχετίζονταν με τους Ατάνι: τους κατέτασσαν στους Μέσους Ανθρώπους και είχαν φιλικές σχέσεις μαζί τους. Παραδείγματα είναι οι Ροχίρριμ, οι Άνθρωποι του Ντέηλ και οι Άνθρωποι του Μπρι.
Οι Εντάιν ήταν ψηλοί, όμορφοι και ισχυροί. Είχαν ευγενή πνεύματα, ήταν δυνατοί στον πόλεμο και απέφευγαν κάθε επαφή με το κακό. Στο Μπελέριαντ αγάπησαν τους Έλνταρ, από τους οποίους έλαβαν γνώση, ενώ εξευγενίστηκαν ακόμη περισσότερο από τις δύο ενώσεις μεταξύ Έλντα και Άνταν: αυτή των Μπέρεν και Λούθιεν, κι εκείνη των Τούορ και Ίντριλ. Η διάρκεια ζωής των Εντάιν πριν από την είσοδό τους στο Μπελέριαντ ήταν πιθανώς γύρω στα 70 χρόνια. Στο Μπελέριαντ αυξήθηκε στα 90, αλλά μερικοί Εντάιν έφτασαν και σε μεγαλύτερη ηλικία. Η γλώσσα τους (τουλάχιστον εκείνων του πρώτου και του τρίτου Οίκου) σχετιζόταν με την Αντουνάικ, αλλά στο Μπελέριαντ, το μεγαλύτερο μέρος των Εντάιν μιλούσε τη Σίνταριν, κι έτσι η γλώσσα των Χαλάντιν ήταν ξένη προς αυτούς.
Στις αρχές του τέταρτου αιώνα της Πρώτης Εποχής, οι Εντάιν μπήκαν στο Μπελέριαντ όπου έγιναν φίλοι των Ξωτικών, έλαβαν γη και τίτλο για τις υπηρεσίες τους στα Ξωτικά και πολέμησαν γενναία στις μάχες του Μπελέριαντ. Παρά τους ισχυρούς ήρωές τους, οι Εντάιν είχαν αποδεκατιστεί από τις ορδές του Μόργκοθ, αλλά ένας από αυτούς, ο Εαρέντιλ του Οίκου του Χάντορ, ο οποίος είχε αίμα και από τους τρεις Οίκους, έπλευσε ως το Άμαν και έλαβε την βοήθεια των Βάλαρ στους πολέμους εναντίον του Μόργκοθ, ο οποίος νικήθηκε στον Πόλεμο της Οργής. Μετά τον Πόλεμο, το απομεινάρι των Εντάιν, δυνατότερο πλέον σε μυαλό και σώμα από τον Έονγουε, έπλευσε στο νησί του Νούμενορ, το οποίο τους δόθηκε από τους Βάλαρ ως δώρο για τους αγώνες τους στους Πολέμους του Μπελέριαντ και για την πίστη τους στα Ξωτικά. Αυτοί οι Εντάιν έγιναν γνωστοί ως Νουμενόριανς και αργότερα ως Ντουνεντάιν που ήρθαν να ζήσουν στη Μέση-Γη στα Βασίλεια στην Εξορία μετά την Πτώση του Νούμενορ. Εκείνοι του Λαού του Χάντορ εγκαταστάθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού, ενώ εκείνοι του Μπέορ εγκαταστάθηκαν κυρίως στο δυτικό τμήμα, διατηρώντας ως γλώσσα τους την Σίνταριν. Ελάχιστοι (αν υπήρξαν) από τον συρρικνωμένο Λαό της Χάλεθ επέζησαν της καταστροφής του Μπελέριαντ.
Χωρίστηκαν σε τρεις φυλές ή Οίκους:
1) Ο Οίκος του Bëor: Ήταν μελαχρινοί με μαύρα ή καστανά μαλλιά και γκρίζα μάτια. Περισσότερο έμοιαζαν με τους Νόλντορ και τους αγαπούσαν περισσότερο, γιατί είχαν δίψα για μάθηση, επιδέξια χέρια, γρήγορη αντίληψη, μεγάλη μνήμη και ευκολότερα έδειχναν οίκτο παρά γελούσαν. Τους ανακάλυψε για πρώτη φορά ο Φίνροντ Φέλαγκουντ, ο Βασιλιάς της Νάργκοθροντ, και υπό την καθοδήγησή του έφτασαν αργότερα στα εδάφη του Νολντόριν άρχοντα Άμροντ, σε ένα μέρος που έγινε αργότερα γνωστό ως Έστολαντ, ο Καταυλισμός. Παρέμειναν πιστοί στον Οίκο του Φινάρφιν και αργότερα εγκαταστάθηκαν στα εδάφη του Ντορθόνιον.
2) Ο δεύτερος Οίκος, αργότερα γνωστός ως οι Haladin ή ο Οίκος της Haleth: Ήταν δασόβιος και μοναχικός λαός, ήταν πιο κοντοί, με σκούρα μαλλιά και διψούσαν λιγότερο για γνώση. Μιλούσαν λίγο, δεν αγαπούσαν τις μεγάλες συναθροίσεις και συνήθως έμεναν χωριστά από τους άλλους Ανθρώπους. Αργότερα τους δόθηκε άδεια να εγκατασταθούν στο Δάσος του Μπρέθιλ, που ήταν μέρος του Ντόριαθ. Οι περισσότεροι δεν συμμετείχαν στους πολέμους.
3) Ο Οίκος του Marach, αργότερα γνωστός ως Οίκος του Hador: Αρχικά είχαν επικεφαλής τον Μάραχ, αλλά αργότερα πήραν το όνομα του Χάντορ προς τιμήν του. Ήταν ψηλοί με χρυσά μαλλιά, είχαν δύναμη και ήταν γενναίοι, εύστροφοι και σταθεροί, κι έμοιαζαν περισσότερο με τους Βάνυαρ. Ήταν πολυάριθμη και πολεμοχαρής φυλή και τα Πράσινα Ξωτικά του Οσσίριαντ τους φοβόντουσαν. Εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στο Έστολαντ, στη συνέχεια στο νότιο τμήμα των Έρεντ Γουέθριν (Βουνά της Σκιάς) και στη συνέχεια στο Ντορ-λόμιν. Ήταν πιστοί στον Φινγκόλφιν και στον γιο του, τον Φίνγκον, και θεωρούνταν οι ισχυρότεροι από τα Παιδιά του Ιλούβαταρ, τότε που η Ανθρωπότητα ήταν νέα.
Κατά τη διάρκεια και μετά την Μάχη των Αμέτρητων Δακρύων, οι Εντάιν υπέστησαν βαριές απώλειες. Ο Οίκος του Μπέορ είχε σχεδόν αφανιστεί από τον Μόργκοθ, και το υπόλοιπο του λαού του συγχωνεύθηκε με τους εναπομείναντες από τον Οίκο του Χάντορ και έγιναν οι Νουμενόριανς. Φαίνεται ότι οι Χαλάντιν του Μπελέριαντ αφανίστηκαν εντελώς ή τουλάχιστον εξαφανίστηκαν ως ξεχωριστός λαός. Όταν επέστρεψαν ως Νουμενόριανς στη Δεύτερη Εποχή, συνάντησαν πολλούς ανθρώπους που προφανώς σχετίζονταν με τους Ατάνι: τους κατέτασσαν στους Μέσους Ανθρώπους και είχαν φιλικές σχέσεις μαζί τους. Παραδείγματα είναι οι Ροχίρριμ, οι Άνθρωποι του Ντέηλ και οι Άνθρωποι του Μπρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου