Η Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας

Η Dagor Bragollach, η "Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας", η Τέταρτη Μάχη του Πολέμου των Πετραδιών (ή ο Πόλεμος για τα Silmarils), ξεκίνησε τον χειμώνα του 455 της Πρώτης Εποχής και τελείωσε με τον ερχομό της άνοιξης. Ο Morgoth έσπασε την πολιορκία της Angband που είχε διατηρηθεί από τα Ξωτικά, 395 χρόνια αφότου είχαν νικήσει τις δυνάμεις του Morgoth στην Ένδοξη Μάχη.

 

Σε μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, ποτάμια φωτιάς ξεχύθηκαν από το Θανγκορόντριμ στην πεδιάδα του Αρντ-Γκάλεν και δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις βγήκαν από τα Σιδερένια Βουνά. Η καταπράσινη κοιλάδα κάηκε και έγινε μια έρημος που ονομάζεται Ανφάουγκλιθ, η Σκόνη που Ασθμαίνει. Οι Νόλντορ που φύλαγαν την Άνγκμπαντ αιφνιδιάστηκαν και πολλοί από αυτούς έχασαν τη ζωή τους στις φλόγες. Η φωτιά εξαπλώθηκε μέχρι τις πλαγιές του Ντορθόνιον και του Έρεντ Γουέθριν. Ο Γκλάουρουνγκ ο Δράκος οδήγησε στρατό από Μπάλρογκς και Όρκς από την Άνγκμπαντ. Οι Νόλντορ και οι σύμμαχοί τους, οι Σίνταρ και οι Ένταϊν, ήταν απροετοίμαστοι και δεν ήταν σε θέση να οργανώσουν την άμυνά τους. Πολλά Ξωτικά και Άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τις πρώτες μέρες της μάχης. Μερικά Ξωτικά, συμπεριλαμβανομένου του Γκέλμιρ της Νάργκοθροντ, συνελήφθησαν και υποδουλώθηκαν στην Άνγκμπαντ. 

Ο Φινγκόλφιν, ο Βασιλιάς των Νόλντορ, αναγκάστηκε να υποχωρήσει στα φρούρια στο Ερεντ Γουέθριν και οι δυνάμεις του υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Οι σύμμαχοι του Φινγκόλφιν, οι Άνθρωποι του Ντορ-Λόμιν, υπερασπίστηκαν την οπισθοφυλακή και ο Χάντορ και ο μικρότερος γιος του Γκούντορ σκοτώθηκαν. Ο Γκάλντορ έγινε ο Αρχηγός του Οίκου του Χάντορ. Αλλά οι δυνάμεις του Μόργκοθ δεν μπορούσαν να διασχίσουν το Έρεντ Γουέθριν και δεν ήταν σε θέση να κατακτήσουν το Χίθλουμ. Το Πέρασμα του Σίριον το κρατούσε ο Ορόντρεθ στο φρούριο της Μίνας Τίριθ στο νησί του Τολ Σίριον, και ο ποταμός προστατευόταν από τη δύναμη του Ούλμο, τον Άρχοντα των Υδάτων. Οι δυνάμεις του Μόργκοθ δεν είχαν καταλάβει το Πέρασμα του Σίριον κατά τη διάρκεια της Μάχης της Ξαφνικής Φλόγας, αν και ο Σάουρον πήρε το Τολ Σίριον δύο χρόνια αργότερα, το 457. 

Ο Φίνροντ Φέλαγκουντ, ο Βασιλιάς της Νάργκοθροντ, ήρθε βόρεια μέσα από το Πέρασμα του Σίριον και περικυκλώθηκε από τις δυνάμεις του Μόργκοθ στο Βάλτο του Σέρεχ. Διασώθηκε από τον Μπάραχιρ του Οίκου του Μπέορ. Ο Φίνροντ έδωσε όρκο φιλίας στον Μπάραχιρ και το γένος του και του έδωσε το δαχτυλίδι του, που έγινε γνωστό ως το Δαχτυλίδι του Μπάραχιρ. Στο Ντορθόνιον, οι αδελφοί του Φίνροντ, Άνγκροντ και Αέγκνορ, πέθαναν μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Μπάραχιρ, τον Μπρέγκολας, και πολλούς από τους άνδρες του. ο Μπάραχιρ έγινε ο Αρχηγός του Οίκου του Μπέορ. Το Ντορθόνιον πέρασε στον έλεγχο του Μόργκοθ και έγινε τόπος σκοτεινής μαγείας που ονομάζεται Τάουρ-νου-Φούιν. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους του Μπάραχιρ έφυγαν για τον Χίθλουμ ή το Μπρέθιλ. Ο Μπάραχιρ και μερικοί άλλοι παρέμειναν, αλλά στα χρόνια που ακολούθησαν σκοτώθηκαν όλοι, εκτός από το γιο του Μπάραχιρ, τον Μπέρεν. 

Οι δυνάμεις του Μόργκοθ έκαναν επιδρομές στα εδάφη των γιων του Φέανορ στο ανατολικό Μπελέριαντ. Όρκς ήρθαν από το Πέρασμα του Άγκλον στο Χίμλαντ αναγκάζοντας τον Κέλεγκορμ και τον Κουρούφιν να φύγουν με πολλούς από τους ανθρώπους τους στη Νάργκοθροντ. Ο Μαέδρος απωθούσε τα Όρκς και έκλεισε για τις δυνάμεις του Μόργκοθ το Πέρασμα του Άγκλον. Το οχυρό του Μαέδρος στο Λόφο του Χίμρινγκ παρέμεινε ελεύθερο. 

Ο Γκλάουρουνγκ ήρθε μέσω του Μάγκλορ Γκαπ και λεηλάτησε τα εδάφη ανάμεσα στο Μικρό Γκέλιον και το Μεγάλο Γκέλιον, όπου ο Μάγκλορ έζησε. Ο Μάγκλορ κατέφυγε με τον Μαέδρος στο Χίμρινγκ, όπως έκαναν πολλά άλλα Ξωτικά, και στο Ντορθόνιον. Τα Όρκς κατέλαβαν το φρούριο του Καράνθιρ στο Όρος Ρέριρ και κατέστρεψαν τα εδάφη του στο Θαργκέλιον και μόλυναν τη λίμνη Χέλεβορν. Ο Καράνθιρ υποχώρησε νότια προς το Άμον Έρεμπ με τους αδελφούς του, Άμροντ και Άμρας. Τα Όρκς συνέχισαν την πορεία τους σε όλο το Γκέλιον ως το Ανατολικό Μπελέριαντ. Τελικά τους σταμάτησε ο Θίνγκολ κοντά στα σύνορα του Ντόριαθ. Μερικά από τα Όρκς εγκατέλειψαν τις δυνάμεις του Μόργκοθ και τράπηκαν σε φυγή προς το νότο, ενώ άλλα πλησίασαν τα Γαλάζια Βουνά και κυνηγήθηκαν από τους Νάνους. Εκείνα που προσπάθησαν να επιστρέψουν βόρεια στην Άνγκμπαντ τα σταμάτησε ο Μαέδρος. 

Ο Φινγκόλφιν είχε αποκοπεί από τους συγγενείς του και δεν ήταν σε θέση να τους στείλει βοήθεια. Όταν έμαθε για τις καταστροφικές τους απώλειες, ο Φινγκόλφιν γέμισε με οργή και απελπισία και πήγε μόνος του στην Άνγκμπαντ να προκαλέσει τον Μόργκοθ σε μονομαχία. Ο Μόργκοθ κρατούσε το σκήπτρο του, το Γκρόντ,και ο Φινγκόλφιν κρατούσε το σπαθί του, το Ρίνγκιλ. Μετά από μεγάλο αγώνα, ο Φινγκόλφιν σκοτώθηκε, μα πριν πεθάνει τραυμάτισε τον Μόργκοθ στο πόδι. Τον Φινγκόλφιν διαδέχθηκε στον θρόνο ο γιος του, Φίνγκον, ως Υψηλός Βασιλέας των Νόλντορ. 

Η Μάχη της Ξαφνικής Φλόγας ήταν μια σημαντική ήττα για την Ξωτικά και τους Ανθρώπους του Μπελέριαντ. Για πολλά χρόνια μετά, οι υπηρέτες του Μόργκοθ περιπλανιόντουσαν ελεύθερα και έσπερναν τον όλεθρο στο μεγαλύτερο μέρος του Μπελέριαντ. Αλλά ο Μόργκοθ είχε επίσης χάσει ένα μεγάλο μέρος των δυνάμεών του και απέσυρε τον κύριο στρατό του πίσω στην Άνγκμπαντ για να ανακτήσει δυνάμεις. Παρόλο που ο Μόργκοθ είχε νικήσει, είχε υποτιμήσει τη δύναμη των αντιπάλων του και ως εκ τούτου απέτυχε να εξαλείψει τους Νόλντορ ολοκληρωτικά.