Οι Γιοί του Fëanor, οι επτά πρίγκηπες των Noldor, ήταν οι Maedhros, Maglor, Celegorm, Caranthir, Curufin, Amrod και Amras. Πήραν τον Όρκο του Fëanor μαζί με τον πατέρα τους, σύμφωνα με τον οποίο θα έπρεπε να ανακτήσουν με κάθε κόστος τα λαμπερά Silmarils που έκλεψε ο Morgoth από τον Fëanor. Αυτός ο όρκος έκανε τα επτά αδέλφια να φτάσουν στη Μέση-Γη στην αυγή της Πρώτης Εποχής, όπου και ίδρυσαν βασίλεια όσο ήταν εξόριστοι, έκαναν πολέμους ενάντια στις στρατιές του Μorgoth, πολέμησαν τη δική τους φυλή - αυτή των Ξωτικών - και τελικά επέφεραν την καταστροφή στον ίδιο τους τον εαυτό.
Μετά τον όρκο τους να ανακτήσουν τα Σίλμαριλς με οποιοδήποτε κόστος και να μην σταματήσουν πουθενά και σε τίποτα αν δεν τα καταφέρουν, εκείνοι και ο πατέρας τους οδήγησαν τους Νόλντορ από το Βάλινορ στο Μπελέριαντ καταδιώκοντας τον Μόργκοθ, ο οποίος έκλεψε το μεγαλύτερο έργο του Φέανορ, τα Σίλμαριλς. Εφόσον ο Φέανορ πέθανε νωρίς στη μάχη, οι γιοι του έγιναν η κινητήριος δύναμη πίσω από τους επακόλουθους πολέμους. Ο ηρωισμός τους ήταν μεγάλος και ήταν πανίσχυροι ηγέτες και εχθροί του Μόργκοθ, αλλά λόγω του Όρκου του Φέανορ (τον οποίο όλοι έδωσαν), οι ενέργειές τους εντέλει μετατράπηκαν σε κακές.
Η φύση του Όρκου τους δεν επέτρεπε σε κανέναν άλλο να έχει τα Σίλμαριλς. Αυτό αρχικά αναφερόταν στον Μόργκοθ, αλλά τελικά συμπεριέλαβε και τα Ξωτικά, ακόμη και τους Βάλαρ. Έτσι, αν και σε γενικές γραμμές οι Γιοι του Φέανορ συμμάχησαν με τα άλλα Ξωτικά του Μπελέριαντ ενάντια στις δυνάμεις του Μόργκοθ, μετά την ανάκτηση, ωστόσο, ενός εκ των Σίλμαριλς από τους Μπέρεν και Λούθιεν, ο Όρκος του πατέρα τους έδρασε και επιτέθηκαν στα άλλα Ξωτικά με την ελπίδα της ανάκτησης του πετραδιού. Επιτέθηκαν στον Ντίορ στο Ντόριαθ και στους εξόριστους της Γκοντόλιν στις εκβολές του Σίριον, αλλά καμία από αυτές τις επιθέσεις δεν τους έδωσε το Σίλμαριλ, διότι αυτό είχε πάει στη Δύση με τον Εαρέντιλ.
Στον Πολέμο της Οργής, μόνο δύο από τους επτά γιους είχαν απομείνει, ο Μαέδρος και ο Μάγκλορ. Έκλεψαν τα τελευταία δύο Σίλμαριλς από το στρατόπεδο του Έονγουε, αλλά τα αγνά αυτά κοσμήματα απέρριψαν τους διεκδικητές τους λόγω των κακών πράξεων που έκαναν στην προσπάθειά τους να τα ανακτήσουν. Ο Μαέδρος στην οδύνη του έριξε τον εαυτό του σε ένα χάσμα φωτιάς κρατώντας το πετράδι, ενώ ο Μάγκλορ στην απελπισία του έριξε το δικό του Σίλμαριλ στη Μεγάλη Θάλασσα. Μόνο ο Μάγκλορ επέζησε στην Πρώτη Εποχή και περιπλανιόταν δυστυχισμένος και μόνος στις ακτές της Μέσης-Γης.
Μετά τον όρκο τους να ανακτήσουν τα Σίλμαριλς με οποιοδήποτε κόστος και να μην σταματήσουν πουθενά και σε τίποτα αν δεν τα καταφέρουν, εκείνοι και ο πατέρας τους οδήγησαν τους Νόλντορ από το Βάλινορ στο Μπελέριαντ καταδιώκοντας τον Μόργκοθ, ο οποίος έκλεψε το μεγαλύτερο έργο του Φέανορ, τα Σίλμαριλς. Εφόσον ο Φέανορ πέθανε νωρίς στη μάχη, οι γιοι του έγιναν η κινητήριος δύναμη πίσω από τους επακόλουθους πολέμους. Ο ηρωισμός τους ήταν μεγάλος και ήταν πανίσχυροι ηγέτες και εχθροί του Μόργκοθ, αλλά λόγω του Όρκου του Φέανορ (τον οποίο όλοι έδωσαν), οι ενέργειές τους εντέλει μετατράπηκαν σε κακές.
Η φύση του Όρκου τους δεν επέτρεπε σε κανέναν άλλο να έχει τα Σίλμαριλς. Αυτό αρχικά αναφερόταν στον Μόργκοθ, αλλά τελικά συμπεριέλαβε και τα Ξωτικά, ακόμη και τους Βάλαρ. Έτσι, αν και σε γενικές γραμμές οι Γιοι του Φέανορ συμμάχησαν με τα άλλα Ξωτικά του Μπελέριαντ ενάντια στις δυνάμεις του Μόργκοθ, μετά την ανάκτηση, ωστόσο, ενός εκ των Σίλμαριλς από τους Μπέρεν και Λούθιεν, ο Όρκος του πατέρα τους έδρασε και επιτέθηκαν στα άλλα Ξωτικά με την ελπίδα της ανάκτησης του πετραδιού. Επιτέθηκαν στον Ντίορ στο Ντόριαθ και στους εξόριστους της Γκοντόλιν στις εκβολές του Σίριον, αλλά καμία από αυτές τις επιθέσεις δεν τους έδωσε το Σίλμαριλ, διότι αυτό είχε πάει στη Δύση με τον Εαρέντιλ.
Στον Πολέμο της Οργής, μόνο δύο από τους επτά γιους είχαν απομείνει, ο Μαέδρος και ο Μάγκλορ. Έκλεψαν τα τελευταία δύο Σίλμαριλς από το στρατόπεδο του Έονγουε, αλλά τα αγνά αυτά κοσμήματα απέρριψαν τους διεκδικητές τους λόγω των κακών πράξεων που έκαναν στην προσπάθειά τους να τα ανακτήσουν. Ο Μαέδρος στην οδύνη του έριξε τον εαυτό του σε ένα χάσμα φωτιάς κρατώντας το πετράδι, ενώ ο Μάγκλορ στην απελπισία του έριξε το δικό του Σίλμαριλ στη Μεγάλη Θάλασσα. Μόνο ο Μάγκλορ επέζησε στην Πρώτη Εποχή και περιπλανιόταν δυστυχισμένος και μόνος στις ακτές της Μέσης-Γης.
Μαέδρος ο Ψηλός - Παραιτήθηκε της Υψηλής Βασιλείας λόγω της διάσωσής του από τον Φίνγκον, τον γιο του Φινγκόλφιν.
Μάγκλορ ο Μεγάλος Τραγουδιστής - Διοικούσε την περιοχή που ονομαζόταν Άνοιγμα του Μάγκλορ ανάμεσα στα βόρεια παρακλάδια του Γκέλιον.
Κέλεγκορμ ο Ξανθός - Διοικούσε μαζί με τον Κουρούφιν το Χίμλαντ.
Καράνθιρ ο Μελαμψός - Διοικούσε το Θαργκέλιον.
Κουρούφιν ο Δεξιοτέχνης - Ήταν ο πατέρας του Κελεμπρίμπορ, κατασκευστή των Δαχτυλιδιών της Δύναμης. Διοικούσε μαζί με τον Κέλεγκορμ το Χίμλαντ.
Οι δίδυμοι Άμροντ και Άμρας - Γνωστοί κυνηγοί της Μέσης-Γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου